روزی که برای اولین بار وبلاگ ساختم و با ذوق به بچه ها آدرس وبلاگمو دادم فکر نمی کردم بعد از سه تا متن دیگه متن جدیدی آپلود نکنم و اجازه بدم یک سال فاصله بیوفته بین مطالب و هر بار که یادش می افتادم و چکش می کردم از اینکه هنوز هست تعجب می کردم!

همیشه وبلاگ داشتن و توی این فضا نوشتن برام قابل ستایش بود ولی چه تونست بهم غلبه کنه که یک سال ازش غافل شم! چیزی که تونست حتی خودمم عوض کنه و خیلی وقته با اون من قبلی فاصله دارم...!

درس، کنکور،دانشگاه،تو؟ تو تو امان از تو که خودت خودتو زمین زدی نه کسی که فکر میکنی باعث عوض شدنو همه حال بدته!

تا تو نخوای کی می تونه حریم دورتو بشکنه؟ تا اجازه ندی کی میتونه تا این حد کلافه ات کنه......

پ.ن: توی تاریکی متن نوشتن از این بهتر در می آد؟